Stoleće je proteklo od kada je osnovan Fudbaslki savez Beograda. Stotinu leta veliki je jubilej. Biće prolsavljen kada se za to steknu uslovi. Kada fudbal odnese pobedu i protiv koronavirusa.

Bilo je to u proleće 1896. godine kada je prva fudbalska lopta stigla u Beograd. Vrativši se sa studija u Berlinu doneo ju je Hugo Buli, sin uglednog beogradskog trgovca Edija Bulija. Mlađi Buli učio je u Berlinu škole, ali je i igrao za tamošnji Fudbalski klub Germanija. Kući je, uz dipolomu, doneo i loptu. Fudbalsku. Prvu koju je Beograd video.

Želeo je Hugo Buli da zainterseuje omladinu u Srbiji za igru koja je u Evropi u to vreme dobijala na popularnosti. Učlanio se tako u gimnastičko društvo Soko i 12. maja 1896. osnovao Loptačku sekciju.

Samo pet dana kasnije, podno kule Nebojša na Kalemegdanu odigrana je prva utakmica. Dva tima loptačke sekcije su, prema izvesnim pravilima, bacala loptu uvis i udalj koristeći se samo nogama. Igru su vodili gospoda Hugo Buli i društveni učitelj Čeh Gustav Fejfar. Sudili su svaki po poluvreme pred oko 50 zainteresovanih Beograđana.

Među onima koji su tog dana „terali loptu“ bili su i Andra Nikolić, Velizar Mitrović, Radivoje Novaković, Milorad Maksimović, Petar Mirković, Dragomir Borisavljević… Bio je 12. maj 1896. i u Beogradu se rodio fudbal.

Tri godine kasnije, Hugo Buli predložio je osnivanje „Prvog srpskog društva za igru loptom“ koje se izdvojilo iz Sokola i koje je formirano na Osnivačkoj skupštini 1. maja 1899. U Hajd parku napravljeno je i prvo igralište na kome je tri nedelje kasnije odigrana i prva utakmica dva tima novosonovanog društva.

Entuzijazam je nosio igrače. Prikupljena je donacija od 500 tadašnjih dinara da se teren okruži drvenom ogradom. Utakmicu je pratilo 500 ljudi koji su za ulaznicu platili po pola dinara. U noći posle utakmice, nepoznati vandali polomili su drvenu ogradu i odneli građu. Hugo Buli prikupio je ono što je ostalo i prodao kako bi bar dalom obeštetio ulagače. Šteta naneta fudbalu bila je veća od finansijske.

Brojni su pokušaji bili da se igra loptom obnovi. Snažni su bili i otpori. Ali ne snažniji od volje studenata koji su se vratili su svoj grad i osnovali u njemu prvi fudbalski klub. Na jednom prolećnom raspustu, rođen je klub Soko (današnji BASK). Bio je 1. maj 1903. godine. Skoro godinu dana nakon što je u Subotici osnovana Bačka i nešto pre osnivanja Šumadije u Beogradu.

Loptu su članovi Sokola prvo kotrljali u Bari Venecija, u blizini sada već bivše železničke stanice. Ali, poplave i komarci do jeseni su ih proterali na Košutnjak, na deo kod Hajdučke česme. Tu je Soko priredio i prvu javnu utakmicu. Ona je odigrana 6. maja 1904. godine. Povod je bio obeležavanje stogodišnjice Prvog srpskog ustanka. Igrali su je Soko i Šumadija koji do tada, nekim čudom, praktično nisu znali jedan za drugi.

Vetar u leđa loptanju u Srbiji dao je i advokat i učitelj gimnastike Anastas Hristodul koji je 1905. godine preveo i priredio Pravila igre. Ipak, godine su prošle pre nego što je fudbal zaživeo na ovim prostorima. I opet, kada je sve omiljenija igra uhvatila zamah, došao je Prvi svetski rat. Ipak, u godinama pre Velikog rata klubovi su osnivani u Beogradu tom brzinom da ih je 1914. bilo oko 20.

Po okončanju rata ljudi su ponovo mogli da se posvete onome što će uskoro postati najvažnija sporedna stvar na svetu.

U Zagrebu je u jesen 1919. osnovan Jugoslovenski nogometni savez. Osnivačkom skupštinom koja je održana 18. septembra predsedavao je Danilo Stojanović iz Beograda. Tada je odlučeno da budu osnovana i četiri regionalna podsaveza koja su imala zadatak da organizuju fudbal u novonastaloj državi. Uz Zagrebački, Ljubljanski i Sarajevski biće tako osnovan i Beogradski loptački podsavez.

Osnivačka skupština Beogradskog loptačkog saveza održana je 12. marta 1920. godine. Pripremili su je klubovi iz Beograda, a poziv je upućen svom klubovima koje je obuhvatao ovaj savez. U dvorani kafane Slavija, četrdesetak delegata izabralo je prvu upravu na čelu sa profesorom Dragutinom Kostićem kao prvim predsednikom.

Po broju klubova i veličini teritorije, Beogradski loptački podsavez bio je najveći od četiri regionalna podsaveza i svakako je bio veliki autoritet u svetu fudbala tadašnje Jugoslavije. Odah po osnivanju podsaeza organozovano je prvenstvo u Beogradu. Igrao se jednostruki bodovni sistem. Sa svim pobedama, BSK je postao prvi šampion Beograda.

Godina 1930. bila je godina velike ekspanzije. U međuvremenu su se iz Beogradskog podsaveza odvojili podasvezi u Skoplju, Subotici, Velikom Bečkereku i Novom Sadu. Te godine Beogradski podsavez je imao 91 registrovan klub, od toga 51 je bio u Beogradu. U međuvremenu je i centar Jugoslovenskog nogometnog saveza iz Zagreba prebačen u Beograd, zabeleženi su i prvi uspesi reprezentacije. Svoj prvi pravi stadion Beograd je dobio 1927. godine kada je BSK sagradio svoj dom.

Drugi svetski rat doneo je novi period stagnacije, ali nije zaustavio fudbal. Igralo se sve do leta 1944. praktično svakog vikenda. Fudbal je živeo i tada. U poratnom periodu BSK i Jugoslavija, perjanice jugoslovenskog rata iz perioda 1941. više nisu imali onaj isti sjaj. Osnivani su novi klubovi, rođeni su Crvena zvezda i Partizan koji će u novo vreme biti najsnažniji oslonac Fudbalskog saveza Beograda.

Danas, na svoj stoti rođendan, Fudbalski savez Beograda čini šest teritorijalnih saveza, 47 liga, 276 klubova, 552 registrovane ekipe, 39.152 registrovana igrača, 630 sudija, 160 instruktora i 978 trenera (385 licenciranih za lige u nadležnosti FSB). Na svojoj teritoriji beogradski savez ima 335 fudbalskih objekata, od toga 12 stadiona.

Tokom prvenstvene sezone, vikendom se pod okriljem FSB odigra skoro 60 utakmica, a u takmičenjima mlađih selekcija na teren u više od 150 utakmica izađe više od 4.500 igrača.